又与焦弱侯文言文拼音版
又与焦弱侯文言文注音版
又与焦弱侯文言文拼音版
《 yòu yǔ jiāo ruò hóu 》
《又与焦弱侯》
zhèng zǐ xuán zhě , qiū cháng rú fù zǐ zhī wén huì yǒu yě 。 wén suī bù rú qí fù zǐ , ér zhì shí yǒu chǐ , bù kěn jiǎng xué , yì kě xǐ , gù xǐ zhī 。 gài bǐ quán bù céng qīn jiàn yán 、 céng 、 sī 、 mèng , yòu bù céng qīn jiàn zhōu 、 chéng 、 zhāng 、 zhū , dàn jiàn jīn zhī jiǎng zhōu 、 chéng 、 zhāng 、 zhū zhě , yǐ wéi zhōu 、 chéng 、 zhāng 、 zhū shí shí rú shì ěr yě , gù chǐ ér bù kěn jiǎng 。 bù jiǎng suī shì guò , rán shǐ xué zhě chǐ ér bù jiǎng , yǐ wéi zhōu 、 chéng 、 zhāng 、 zhū zú rú shì ér zhǐ , zé jīn zhī jiǎng zhōu 、 chéng 、 zhāng 、 zhū zhě kě zhū yě 。 bǐ yǐ wéi zhōu 、 chéng 、 zhāng 、 zhū zhě jiē kǒu tán dào dé ér xīn cún gāo guān , zhì zài jù fù ; jì yǐ dé gāo guān jù fù yǐ , réng jiǎng dào dé , shuō rén yì zì ruò yě ; yòu cóng ér xiāo xiāo rán yǔ rén yuē :“ wǒ yù lì sú ér fēng shì 。” bǐ wèi bài sú shāng shì zhě , mò shèn yú jiǎng zhōu 、 chéng 、 zhāng 、 zhū zhě yě , shì yǐ yì bù xìn 。 bù xìn gù bù jiǎng 。 rán zé bù jiǎng yì wèi wéi guò yǐ 。
郑子玄者,丘长孺父子之文会友也。文虽不如其父子,而质实有耻,不肯讲学,亦可喜,故喜之。盖彼全不曾亲见颜、曾、思、孟,又不曾亲见周、程、张、朱,但见今之讲周、程、张、朱者,以为周、程、张、朱实实如是尔也,故耻而不肯讲。不讲虽是过,然使学者耻而不讲,以为周、程、张、朱卒如是而止,则今之讲周、程、张、朱者可诛也。彼以为周、程、张、朱者皆口谈道德而心存高官,志在巨富;既已得高官巨富矣,仍讲道德,说仁义自若也;又从而哓哓然语人曰:“我欲厉俗而风世。”彼谓败俗伤世者,莫甚于讲周、程、张、朱者也,是以益不信。不信故不讲。然则不讲亦未为过矣。
huáng shēng guò cǐ , wén qí zì jīng shī wǎng cháng lú chōu fēng , fù gēn cháng lú zhǎng guān bié fù xīn rèn 。 zhì jiǔ jiāng , yù yī xiǎn zhě , nǎi shè jiù cóng xīn , suí zhuǎn ér běi , chōng fēng mào hán , bù gù nián lǎo shēng sǐ 。 jì dào má chéng , jiàn wǒ yán yuē :“ wǒ yù yóu sōng shǎo , bǐ xiǎn zhě yì yù yóu sōng shǎo , lā wǒ tóng xíng , shì yǐ zhì cǐ 。 rán xiǎn zhě sì wǒ yú chéng zhōng , shì bù néng yī xiǔ 。 huí rì dāng fù dào cǐ , dào cǐ zé duō jù sān wǔ rì ér bié , zī zú zú chéng nán gē shě yún 。” qí yán rú cǐ , qí qíng hé rú ? wǒ chuāi qí zhōng shí wéi lín rǔ níng hǎo yī kǒu shí nán gē shě ěr 。 rán lín rǔ níng xiàng zhě sān rèn , bǐ wú yī rèn bù wǎng , wǎng bì mǎn zài ér guī , zī shàng wèi yàn zú , rú è gǒu sī xiǎng gé rì shǐ , nǎi gǎn qī wǒ yǐ wéi yóu sōng shǎo 。 fū yǐ yóu sōng shǎo cáng lín rǔ níng zhī chōu fēng lái qiǎn wǒ ; yòu kǒng lín rǔ níng zhī yí qí wéi zài xún jǐ yě , fù yǐ shě bù de lǐ zhuó lǎo , dāng zài lái fǎng lǐ zhuó lǎo , yǐ qiǎn lín rǔ níng : míng lì liǎng dé , shēn xíng jù quán 。 wǒ yǔ lín rǔ níng jǐ jiē zài qí shù zhōng ér bù wù yǐ ; kě bù wèi qiǎo hū ! jīn zhī dào xué , hé yǐ yì cǐ !
黄生过此,闻其自京师往长芦抽丰,复跟长芦长官别赴新任。至九江,遇一显者,乃舍旧从新,随转而北,冲风冒寒,不顾年老生死。既到麻城,见我言曰:“我欲游嵩少,彼显者亦欲游嵩少,拉我同行,是以至此。然显者俟我于城中,势不能一宿。回日当复道此,道此则多聚三五日而别,兹卒卒诚难割舍云。”其言如此,其情何如?我揣其中实为林汝宁好一口食难割舍耳。然林汝宁向者三任,彼无一任不往,往必满载而归,兹尚未厌足,如饿狗思想隔日屎,乃敢欺我以为游嵩少。夫以游嵩少藏林汝宁之抽丰来嗛我;又恐林汝宁之疑其为再寻己也,复以舍不得李卓老,当再来访李卓老,以嗛林汝宁:名利两得,身行俱全。我与林汝宁几皆在其术中而不悟矣;可不谓巧乎!今之道学,何以异此!
yóu cǐ guān zhī , jīn zhī suǒ wèi shèng rén zhě , qí yǔ jīn zhī suǒ wèi shān rén zhě yī yě , tè yǒu xìng bù xìng zhī yì ěr 。 xìng ér néng shī , zé zì chēng yuē shān rén ; bù xìng ér bù néng shī , zé cí què shān rén ér yǐ shèng rén míng 。 xìng ér néng jiǎng liáng zhī , zé zì chēng yuē shèng rén ; bù xìng ér bù néng jiǎng liáng zhī , zé xiè què shèng rén ér yǐ shān rén chēng 。 zhǎn zhuǎn fǎn fù , yǐ qī shì huò lì 。 míng wéi shān rén ér xīn tóng shāng gǔ , kǒu tán dào dé ér zhì zài chuān yú 。 fū míng shān rén ér xīn shāng gǔ , jì yǐ kě bǐ yǐ , nǎi fǎn yǎn chōu fēng ér xiǎn sōng shǎo , wèi rén kě dé ér qī yān , yóu kě bǐ yě ! jīn zhī jiǎng dào dé xìng mìng zhě , jiē yóu sōng shǎo zhě yě ; jīn zhī huàn dé huàn shī , zhì yú gāo guān zhòng lù , hǎo tián zhái , měi fēng shuǐ , yǐ wéi zǐ sūn yīn zhě , jiē qí tuō míng yú lín rǔ níng , yǐ wéi shě bù de lǐ zhuó lǎo zhě yě 。 rán zé zhèng zǐ xuán zhī bù kěn jiǎng xué , xìn hū qí bù zú guài yǐ 。
由此观之,今之所谓圣人者,其与今之所谓山人者一也,特有幸不幸之异耳。幸而能诗,则自称曰山人;不幸而不能诗,则辞却山人而以圣人名。幸而能讲良知,则自称曰圣人;不幸而不能讲良知,则谢却圣人而以山人称。展转反复,以欺世获利。名为山人而心同商贾,口谈道德而志在穿窬。夫名山人而心商贾,既已可鄙矣,乃反掩抽丰而显嵩少,谓人可得而欺焉,尤可鄙也!今之讲道德性命者,皆游嵩少者也;今之患得患失,志于高官重禄,好田宅,美风水,以为子孙荫者,皆其托名于林汝宁,以为舍不得李卓老者也。然则郑子玄之不肯讲学,信乎其不足怪矣。
qiě shāng gǔ yì hé kě bǐ zhī yǒu ? xié shù wàn zhī zī , jīng fēng tāo zhī xiǎn , shòu rǔ yú guān lì , rěn gòu yú shì yì , xīn qín wàn zhuàng , suǒ xié zhě zhòng , suǒ dé zhě mò 。 rán bì jiāo jié yú qīng dài fū zhī mén , rán hòu kě yǐ shōu qí lì ér yuǎn qí hài , ān néng ào rán ér zuò yú gōng qīng dài fū zhī shàng zāi ! jīn shān rén zhě , míng zhī wéi shāng gǔ , zé qí shí bù chí yī wén ; chēng zhī wéi shān rén , zé fēi gōng qīng zhī mén bù lǚ , gù kě jiàn ěr 。 suī rán , wǒ níng wú yǒu shì hū ? rán ān zhī wǒ wú shāng gǔ zhī xíng zhī xīn , ér shì jiā qí yī yǐ qī shì ér dào míng yě yé ? yǒu zé xìng wèi wǒ jiā zhū , wǒ bù hù tòng yě 。 suī rán , ruò qí huàn dé ér yòu huàn shī , mǎi tián zhái , qiú fēng shuǐ děng shì , jué zhī miǎn yǐ 。
且商贾亦何可鄙之有?挟数万之赀,经风涛之险,受辱于关吏,忍诟于市易,辛勤万状,所挟者重,所得者末。然必交结于卿大夫之门,然后可以收其利而远其害,安能傲然而坐于公卿大夫之上哉!今山人者,名之为商贾,则其实不持一文;称之为山人,则非公卿之门不履,故可贱耳。虽然,我宁无有是乎?然安知我无商贾之行之心,而释迦其衣以欺世而盗名也耶?有则幸为我加诛,我不护痛也。虽然,若其患得而又患失,买田宅,求风水等事,决知免矣。
上一篇:大龙湫记原文注音版
下一篇:范增论原文拼音版注音版