与山巨源绝交书原文拼音版注音版
与山巨源绝交书原文注音版
与山巨源绝交书原文拼音版
《 yǔ shān jù yuán jué jiāo shū 》
《与山巨源绝交书》
kāng bái : zú xià xī chēng wú yú yǐng chuān , wú cháng wèi zhī zhī yán 。 rán jīng guài cǐ yì shàng wèi shú xī yú zú xià , hé cóng biàn dé zhī yě ? qián nián cóng hé dōng huán , xiǎn zōng 、 ā dōu shuō zú xià yì yǐ wú zì dài , shì suī bù xíng , zhī zú xià gù bù zhī zhī 。 zú xià bàng tōng , duō kě ér shǎo guài ; wú zhí xìng xiá zhōng , duō suǒ bù kān , ǒu yǔ zú xià xiāng zhī ěr 。 xián wén zú xià qiān , tì rán bù xǐ , kǒng zú xià xiū páo rén zhī dú gē , yǐn shī zhù yǐ zì zhù , shǒu jiàn luán dāo , màn zhī shān xīng , gù jù wéi zú xià chén qí kě fǒu 。
康白:足下昔称吾于颍川,吾常谓之知言。然经怪此意尚未熟悉于足下,何从便得之也?前年从河东还,显宗、阿都说足下议以吾自代,事虽不行,知足下故不知之。足下傍通,多可而少怪;吾直性狭中,多所不堪,偶与足下相知耳。闲闻足下迁,惕然不喜,恐足下羞庖人之独割,引尸祝以自助,手荐鸾刀,漫之膻腥,故具为足下陈其可否。
wú xī dú shū , dé bìng jiè zhī rén , huò wèi wú zhī , jīn nǎi xìn qí zhēn yǒu ěr 。 xìng yǒu suǒ bù kān , zhēn bù kě qiáng 。 jīn kōng yǔ tóng zhī yǒu dá rén wú suǒ bù kān , wài bù shū sú , ér nèi bù shī zhèng , yǔ yī shì tóng qí bō liú , ér huǐ lìn bù shēng ěr 。 lǎo zǐ 、 zhuāng zhōu , wú zhī shī yě , qīn jū jiàn zhí ; liǔ xià huì 、 dōng fāng shuò , dá rén yě , ān hū bēi wèi , wú qǐ gǎn duǎn zhī zāi ! yòu zhòng ní jiān ài , bù xiū zhí biān ; zǐ wén wú yù qīng xiàng , ér sān dēng lìng yǐn , shì nǎi jūn zǐ sī jì wù zhī yì yě 。 suǒ wèi dá néng jiān shàn ér bù yú , qióng zé zì dé ér wú mēn 。 yǐ cǐ guān zhī , gù yáo 、 shùn zhī jūn shì , xǔ yóu zhī yán qī , zǐ fáng zhī zuǒ hàn , jiē yú zhī xíng gē , qí kuí yī yě 。 yǎng zhān shù jūn , kě wèi néng suì qí zhì zhě yě 。 gù jūn zǐ bǎi xíng , shū tú ér tóng zhì , xún xìng ér dòng , gè fù suǒ ān 。 gù yǒu chù cháo tíng ér bù chū , rù shān lín ér bù fǎn zhī lùn 。 qiě yán líng gāo zǐ zāng zhī fēng , zhǎng qīng mù xiàng rú zhī jié , zhì qì suǒ tuō , bù kě duó yě 。 wú měi dú shàng zi píng 、 tái xiào wēi zhuàn , kǎi rán mù zhī , xiǎng qí wéi rén 。 shǎo jiā gū lù , mǔ xiōng jiàn jiāo , bù shè jīng xué 。 xìng fù shū lǎn , jīn nú ròu huǎn , tóu miàn cháng yī yuè shí wǔ rì bù xǐ , bù dà mēn yǎng , bù néng mù yě 。 měi cháng xiǎo biàn ér rěn bù qǐ , lìng bāo zhōng lüè zhuǎn nǎi qǐ ěr 。 yòu zòng yì lái jiǔ , qíng yì ào sàn , jiǎn yǔ lǐ xiāng bèi , lǎn yǔ màn xiāng chéng , ér wéi chái lèi jiàn kuān , bù gōng qí guò 。 yòu dú 《 zhuāng 》、《 lǎo 》, zhòng zēng qí fàng , gù shǐ róng jìn zhī xīn rì tuí , rèn shí zhī qíng zhuǎn dǔ 。 cǐ yóu qín lù , shǎo jiàn xùn yù , zé fú cóng jiào zhì ; cháng ér jiàn jī , zé kuáng gù dùn yīng , fù dǎo tāng huǒ ; suī shì yǐ jīn biāo , xiǎng yǐ jiā yáo , yù sī cháng lín ér zhì zài fēng cǎo yě 。
吾昔读书,得并介之人,或谓无之,今乃信其真有耳。性有所不堪,真不可强。今空语同知有达人无所不堪,外不殊俗,而内不失正,与一世同其波流,而悔吝不生耳。老子、庄周,吾之师也,亲居贱职;柳下惠、东方朔,达人也,安乎卑位,吾岂敢短之哉!又仲尼兼爱,不羞执鞭;子文无欲卿相,而三登令尹,是乃君子思济物之意也。所谓达能兼善而不渝,穷则自得而无闷。以此观之,故尧、舜之君世,许由之岩栖,子房之佐汉,接舆之行歌,其揆一也。仰瞻数君,可谓能遂其志者也。故君子百行,殊途而同致,循性而动,各附所安。故有处朝廷而不出,入山林而不返之论。且延陵高子臧之风,长卿慕相如之节,志气所托,不可夺也。吾每读尚子平、台孝威传,慨然慕之,想其为人。少加孤露,母兄见骄,不涉经学。性复疏懒,筋驽肉缓,头面常一月十五日不洗,不大闷痒,不能沐也。每常小便而忍不起,令胞中略转乃起耳。又纵逸来久,情意傲散,简与礼相背,懒与慢相成,而为侪类见宽,不攻其过。又读《庄》、《老》,重增其放,故使荣进之心日颓,任实之情转笃。此犹禽鹿,少见驯育,则服从教制;长而见羁,则狂顾顿缨,赴蹈汤火;虽饰以金镳,飨以嘉肴,愈思长林而志在丰草也。
ruǎn sì zōng kǒu bù lùn rén guò , wú měi shī zhī ér wèi néng jí ; zhì xìng guò rén , yǔ wù wú shāng , wéi yǐn jiǔ guò chā ěr 。 zhì wéi lǐ fǎ zhī shì suǒ shéng , jí zhī rú chóu , xìng lài dà jiāng jūn bǎo chí zhī ěr 。 wú bù rú sì zōng zhī zī , ér yǒu màn chí zhī què ; yòu bù shí rén qíng , àn yú jī yí ; wú wàn shí zhī shèn , ér yǒu hǎo jìn zhī lèi 。 jiǔ yǔ shì jiē , cī xìn rì xīng , suī yù wú huàn , qí kě dé hū ? yòu rén lún yǒu lǐ , cháo tíng yǒu fǎ , zì wéi zhì shú , yǒu bì bù kān zhě qī , shèn bù kě zhě èr : wò xǐ wǎn qǐ , ér dāng guān hū zhī bù zhì , yī bù kān yě 。 bào qín háng yín , yì diào cǎo yě , ér lì zú shǒu zhī , bù de wàng dòng , èr bù kān yě 。 wēi zuò yī shí , bì bù de yáo , xìng fù duō shī , bǎ sāo wú yǐ , ér dāng guǒ yǐ zhāng fú , yī bài shàng guān , sān bù kān yě 。 sù bù biàn shū , yòu bù xǐ zuò shū , ér rén jiān duō shì , duī àn yíng jī , bù xiāng chóu dá , zé fàn jiào shāng yì , yù zì miǎn qiǎng , zé bù néng jiǔ , sì bù kān yě 。 bù xǐ diào sāng , ér rén dào yǐ cǐ wéi zhòng , yǐ wéi wèi jiàn shù zhě suǒ yuàn , zhì yù jiàn zhòng shāng zhě ; suī qú rán zì zé , rán xìng bù kě huà , yù jiàng xīn shùn sú , zé guǐ gù bù qíng , yì zhōng bù néng huò wú jiù wú yù rú cǐ , wǔ bù kān yě 。 bù xǐ sú rén , ér dāng yǔ zhī gòng shì , huò bīn kè yíng zuò , míng shēng guō ěr , xiāo chén chòu chù , qiān biàn bǎi jì , zài rén mù qián , liù bù kān yě 。 xīn bù nài fán , ér guān shì yāng zhǎng , jī wù chán qí xīn , shì gù fán qí lǜ , qī bù kān yě 。 yòu měi fēi tāng 、 wǔ ér báo zhōu 、 kǒng , zài rén jiān bù zhǐ , cǐ shì huì xiǎn , shì jiào suǒ bù róng , cǐ shèn bù kě yī yě 。 gāng cháng jí è , qīng sì zhí yán , yù shì biàn fā , cǐ shèn bù kě èr yě 。 yǐ cù zhōng xiǎo xīn zhī xìng , tǒng cǐ jiǔ huàn , bù yǒu wài nán , dāng yǒu nèi bìng , nìng kě jiǔ chǔ rén jiān yé ? yòu wén dào shì yí yán , ěr shù huáng jīng , lìng rén jiǔ shòu , yì shèn xìn zhī ; yóu shān zé , guān yú niǎo , xīn shèn lè zhī ; yī xíng zuò lì , cǐ shì biàn fèi , ān néng shè qí suǒ lè ér cóng qí suǒ jù zāi !
阮嗣宗口不论人过,吾每师之而未能及;至性过人,与物无伤,唯饮酒过差耳。至为礼法之士所绳,疾之如仇,幸赖大将军保持之耳。吾不如嗣宗之资,而有慢弛之阙;又不识人情,暗于机宜;无万石之慎,而有好尽之累。久与事接,疵衅日兴,虽欲无患,其可得乎?又人伦有礼,朝廷有法,自惟至熟,有必不堪者七,甚不可者二:卧喜晚起,而当关呼之不置,一不堪也。抱琴行吟,弋钓草野,而吏卒守之,不得妄动,二不堪也。危坐一时,痹不得摇,性复多虱,把搔无已,而当裹以章服,揖拜上官,三不堪也。素不便书,又不喜作书,而人间多事,堆案盈机,不相酬答,则犯教伤义,欲自勉强,则不能久,四不堪也。不喜吊丧,而人道以此为重,已为未见恕者所怨,至欲见中伤者;虽瞿然自责,然性不可化,欲降心顺俗,则诡故不情,亦终不能获无咎无誉如此,五不堪也。不喜俗人,而当与之共事,或宾客盈坐,鸣声聒耳,嚣尘臭处,千变百伎,在人目前,六不堪也。心不耐烦,而官事鞅掌,机务缠其心,世故烦其虑,七不堪也。又每非汤、武而薄周、孔,在人间不止,此事会显,世教所不容,此甚不可一也。刚肠疾恶,轻肆直言,遇事便发,此甚不可二也。以促中小心之性,统此九患,不有外难,当有内病,宁可久处人间邪?又闻道士遗言,饵术黄精,令人久寿,意甚信之;游山泽,观鱼鸟,心甚乐之;一行作吏,此事便废,安能舍其所乐而从其所惧哉!
fū rén zhī xiāng zhī , guì shí qí tiān xìng , yīn ér jì zhī 。 yǔ bù bī bó chéng zǐ gāo , quán qí jié yě ; zhòng ní bù jiǎ gài yú zǐ xià , hù qí duǎn yě ; jìn zhū gě kǒng míng bù bī yuán zhí yǐ rù shǔ , huá zi yú bù qiáng yòu ān yǐ qīng xiàng , cǐ kě wèi néng xiāng zhōng shǐ , zhēn xiàng zhī zhě yě 。 zú xià jiàn zhí mù bù kě yǐ wéi lún , qǔ mù bù kě yǐ wéi jué , gài bù yù wǎng qí tiān cái , lìng de qí suǒ yě 。 gù sì mín yǒu yè , gè yǐ dé zhì wéi lè , wéi dá zhě wéi néng tōng zhī , cǐ zú xià dù nèi ěr 。 bù kě zì jiàn hǎo zhāng fǔ , qiáng yuè rén yǐ wén miǎn yě ; jǐ shì chòu fǔ , yǎng yuān chú yǐ sǐ shǔ yě 。 wú qǐng xué yǎng shēng zhī shù , fāng wài róng huá , qù zī wèi , yóu xīn yú jì mò , yǐ wú wéi wéi guì 。 zòng wú jiǔ huàn , shàng bù gù zú xià suǒ hǎo zhě 。 yòu yǒu xīn mēn jí , qǐng zhuǎn zēng dǔ , sī yì zì shì , bù néng kān qí suǒ bù lè 。 zì bǔ yǐ shěn , ruò dào jìn tú qióng zé yǐ ěr 。 zú xià wú shì yuān zhī , lìng zhuǎn yú gōu hè yě 。
夫人之相知,贵识其天性,因而济之。禹不逼伯成子高,全其节也;仲尼不假盖于子夏,护其短也;近诸葛孔明不逼元直以入蜀,华子鱼不强幼安以卿相,此可谓能相终始,真相知者也。足下见直木不可以为轮,曲木不可以为桷,盖不欲枉其天才,令得其所也。故四民有业,各以得志为乐,唯达者为能通之,此足下度内耳。不可自见好章甫,强越人以文冕也;己嗜臭腐,养鸳雏以死鼠也。吾顷学养生之术,方外荣华,去滋味,游心于寂寞,以无为为贵。纵无九患,尚不顾足下所好者。又有心闷疾,顷转增笃,私意自试,不能堪其所不乐。自卜已审,若道尽途穷则已耳。足下无事冤之,令转于沟壑也。
wú xīn shī mǔ xiōng zhī huān , yì cháng qī qiè 。 nǚ nián shí sān , nán nián bā suì , wèi jí chéng rén , kuàng fù duō bìng 。 gù cǐ liàng liàng , rú hé kě yán ! jīn dàn yuàn shǒu lòu xiàng , jiào yǎng zǐ sūn , shí yǔ qīn jiù xù lí kuò , chén shuō píng shēng , zhuó jiǔ yī bēi , tán qín yī qǔ , zhì yuàn bì yǐ 。 zú xià ruò niǎo zhī bù zhì , bù guò yù wéi guān de rén , yǐ yì shí yòng ěr 。 zú xià jiù zhī wú liáo dǎo cū shū , bù qiè shì qíng , zì wéi yì jiē bù rú jīn rì zhī xián néng yě 。 ruò yǐ sú rén jiē xǐ róng huá , dú néng lí zhī , yǐ cǐ wéi kuài ; cǐ zuì jìn zhī , kě dé yán ěr 。 rán shǐ cháng cái guǎng dù , wú suǒ bù yān , ér néng bù yíng , nǎi kě guì ěr 。 ruò wú duō bìng kùn , yù lí shì zì quán , yǐ bǎo yú nián , cǐ zhēn suǒ fá ěr , qǐ kě jiàn huáng mén ér chēng zhēn zāi ! ruò qù yù gòng dēng wáng tú , qī yú xiāng zhì , shí wéi huān yì , yī dàn pò zhī , bì fā kuáng jí 。 zì fēi zhòng yuàn , bù zhì yú cǐ yě 。
吾新失母兄之欢,意常凄切。女年十三,男年八岁,未及成人,况复多病。顾此悢悢,如何可言!今但愿守陋巷,教养子孙,时与亲旧叙离阔,陈说平生,浊酒一杯,弹琴一曲,志愿毕矣。足下若嬲之不置,不过欲为官得人,以益时用耳。足下旧知吾潦倒粗疏,不切事情,自惟亦皆不如今日之贤能也。若以俗人皆喜荣华,独能离之,以此为快;此最近之,可得言耳。然使长才广度,无所不淹,而能不营,乃可贵耳。若吾多病困,欲离事自全,以保余年,此真所乏耳,岂可见黄门而称贞哉!若趣欲共登王途,期于相致,时为欢益,一旦迫之,必发狂疾。自非重怨,不至于此也。
yě rén yǒu kuài zhì bèi ér měi qín zi zhě , yù xiàn zhī zhì zūn , suī yǒu qū qū zhī yì , yì yǐ shū yǐ 。 yuàn zú xià wù sì zhī 。 qí yì rú cǐ , jì yǐ jiě zú xià , bìng yǐ wéi bié 。 jī kāng bái 。
野人有快炙背而美芹子者,欲献之至尊,虽有区区之意,亦已疏矣。愿足下勿似之。其意如此,既以解足下,并以为别。嵇康白。
拓展阅读:与山巨源绝交书文言文翻译、注释
上一篇:论盛孝章书原文拼音版注音版
下一篇:原君原文拼音版注音版