魏公子列传全文拼音版注音版
魏公子列传注音版
魏公子列传全文拼音版
wèi gōng zǐ liè zhuàn
魏公子列传
wèi gōng zǐ wú jì zhě , wèi zhāo wáng shào zi ér wèi ān lí wáng yì mǔ dì yě 。 zhāo wáng hōng , ān lí wáng jí wèi , fēng gōng zǐ wéi xìn líng jūn 。 shì shí fàn suī wáng wèi xiāng qín , yǐ yuàn wèi qí gù , qín bīng wéi dà liáng , pò wèi huá yáng xià jūn , zǒu máng mǎo 。 wèi wáng jí gōng zǐ huàn zhī 。 gōng zǐ wèi rén rén ér xià shì , shì wú xián bù xiào jiē qiān ér lǐ jiāo zhī , bù gǎn yǐ qí fù guì jiāo shì 。 shì yǐ cǐ fāng shù qiān lǐ zhēng wǎng guī zhī , zhì shí kè sān qiān rén 。 dāng shì shí , zhū hóu yǐ gōng zǐ xián , duō kè , bù gǎn jiā bīng móu wèi shí yú nián 。
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。魏王及公子患之。公子为人仁而下士,士无贤不肖皆谦而礼交之,不敢以其富贵骄士。士以此方数千里争往归之,致食客三千人。当是时,诸侯以公子贤,多客,不敢加兵谋魏十馀年。
gōng zǐ yǔ wèi wáng bó , ér běi jìng chuán jǔ fēng , yán “ zhào kòu zhì , qiě rù jiè ”。 wèi wáng shì bó , yù zhào dà chén móu 。 gōng zǐ zhǐ wáng yuē :“ zhào wáng tián liè ěr , fēi wéi kòu yě 。” fù bó rú gù 。 wáng kǒng , xīn bù zài bó 。 jū qǐng , fù cóng běi fāng lái chuán yán yuē :“ zhào wáng liè ěr , fēi wéi kòu yě 。” wèi wáng dà jīng , yuē :“ gōng zǐ hé yǐ zhī zhī ?” gōng zǐ yuē :“ chén zhī kè yǒu néng shēn de zhào wáng yīn shì zhě , zhào wáng suǒ wéi , kè zhé yǐ bào chén , chén yǐ cǐ zhī zhī 。” shì hòu wèi wáng wèi gōng zǐ zhī xián néng , bù gǎn rèn gōng zǐ yǐ guó zhèng 。 wèi yǒu yǐn shì yuē hóu yíng , nián qī shí , jiā pín , wèi dà liáng yí mén jiān zhě 。 gōng zǐ wén zhī , wǎng qǐng , yù hòu wèi zhī 。 bù kěn shòu , yuē :“ chén xiū shēn jié háng shù shí nián , zhōng bù yǐ jiān mén kùn gù ér shòu gōng zǐ cái 。” gōng zǐ yú shì nǎi zhì jiǔ dà huì bīn kè 。 zuò dìng , gōng zǐ cóng chē qí , xū zuǒ , zì yíng yí mén hóu shēng 。 hóu shēng shè bì yī guān , zhí shàng zài gōng zǐ shàng zuò , bù ràng , yù yǐ guān gōng zǐ 。 gōng zǐ zhí pèi yù gōng 。 hóu shēng yòu wèi gōng zǐ yuē :“ chén yǒu kè zài shì tú zhōng , yuàn wǎng chē qí guò zhī 。” gōng zǐ yǐn chē rù fú , hóu shēng xià jiàn qí kè zhū hài , bǐ ní , gù jiǔ lì yǔ qí kè yǔ , wēi chá gōng zǐ 。 gōng zǐ yán sè yù hé 。 dāng shì shí , wèi jiàng xiàng zōng shì bīn kè mǎn táng , dài gōng zǐ jǔ jiǔ 。 fú rén jiē guān gōng zǐ zhí pèi 。 cóng qí jiē qiè mà hóu shēng 。 hóu shēng shì gōng zǐ sè zhōng bù biàn , nǎi xiè kè jiù chē 。 zhì jiā , gōng zǐ yǐn hóu shēng zuò shàng zuò , biàn zàn bīn kè , bīn kè jiē jīng 。 jiǔ hān , gōng zǐ qǐ , wèi shòu hóu shēng qián 。
公子与魏王博,而北境传举烽,言“赵寇至,且入界”。魏王释博,欲召大臣谋。公子止王曰:“赵王田猎耳,非为寇也。”复博如故。王恐,心不在博。居顷,复从北方来传言曰:“赵王猎耳,非为寇也。”魏王大惊,曰:“公子何以知之?”公子曰:“臣之客有能深得赵王阴事者,赵王所为,客辄以报臣,臣以此知之。”是后魏王畏公子之贤能,不敢任公子以国政。魏有隐士曰侯嬴,年七十,家贫,为大梁夷门监者。公子闻之,往请,欲厚遗之。不肯受,曰:“臣脩身洁行数十年,终不以监门困故而受公子财。”公子于是乃置酒大会宾客。坐定,公子从车骑,虚左,自迎夷门侯生。侯生摄敝衣冠,直上载公子上坐,不让,欲以观公子。公子执辔愈恭。侯生又谓公子曰:“臣有客在市屠中,愿枉车骑过之。”公子引车入巿,侯生下见其客朱亥,俾倪,故久立与其客语,微察公子。公子颜色愈和。当是时,魏将相宗室宾客满堂,待公子举酒。巿人皆观公子执辔。从骑皆窃骂侯生。侯生视公子色终不变,乃谢客就车。至家,公子引侯生坐上坐,遍赞宾客,宾客皆惊。酒酣,公子起,为寿侯生前。
hóu shēng yīn wèi gōng zǐ yuē :“ jīn rì yíng zhī wéi gōng zǐ yì zú yǐ 。 yíng nǎi yí mén bào guān zhě yě , ér gōng zǐ qīn wǎng chē qí , zì yíng yíng yú zhòng rén guǎng zuò zhī zhōng , bù yí yǒu suǒ guò , jīn gōng zǐ gù guò zhī 。 rán yíng yù jiù gōng zǐ zhī míng , gù jiǔ lì gōng zǐ chē qí fú zhōng , guò kè yǐ guān gōng zǐ , gōng zǐ yù gōng 。 fú rén jiē yǐ yíng wéi xiǎo rén , ér yǐ gōng zǐ wéi zhǎng zhě néng xià shì yě 。” yú shì bà jiǔ , hóu shēng suì wéi shàng kè 。 hóu shēng wèi gōng zǐ yuē :“ chén suǒ guò tú zhě zhū hài , cǐ zi xián zhě , shì mò néng zhī , gù yǐn tú jiān ěr 。” gōng zǐ wǎng shù qǐng zhī , zhū hài gù bù fù xiè , gōng zǐ guài zhī 。
侯生因谓公子曰:“今日嬴之为公子亦足矣。嬴乃夷门抱关者也,而公子亲枉车骑,自迎嬴于众人广坐之中,不宜有所过,今公子故过之。然嬴欲就公子之名,故久立公子车骑巿中,过客以观公子,公子愈恭。巿人皆以嬴为小人,而以公子为长者能下士也。”于是罢酒,侯生遂为上客。侯生谓公子曰:“臣所过屠者朱亥,此子贤者,世莫能知,故隐屠间耳。”公子往数请之,朱亥故不复谢,公子怪之。
wèi ān lí wáng èr shí nián , qín zhāo wáng yǐ pò zhào cháng píng jūn , yòu jìn bīng wéi hán dān 。 gōng zǐ zǐ wéi zhào huì wén wáng dì píng yuán jūn fū rén , shù yí wèi wáng jí gōng zǐ shū , qǐng jiù yú wèi 。 wèi wáng shǐ jiāng jūn jìn bǐ jiāng shí wàn zhòng jiù zhào 。 qín wáng shǐ shǐ zhě gào wèi wáng yuē :“ wú gōng zhào dàn mù qiě xià , ér zhū hóu gǎn jiù zhě , yǐ bá zhào , bì yí bīng xiān jī zhī 。” wèi wáng kǒng , shǐ rén zhǐ jìn bǐ , liú jūn bì yè , míng wéi jiù zhào , shí chí liǎng duān yǐ guān wàng 。 píng yuán jūn shǐ zhě guān gài xiāng zhǔ yú wèi , ràng wèi gōng zǐ yuē :“ shèng suǒ yǐ zì fù wéi hūn yīn zhě , yǐ gōng zǐ zhī gāo yì , wèi néng jí rén zhī kùn 。 jīn hán dān dàn mù jiàng qín ér wèi jiù bù zhì , ān zài gōng zǐ néng jí rén zhī kùn yě ! qiě gōng zǐ zòng qīng shèng , qì zhī jiàng qín , dú bù lián gōng zǐ zǐ xié ?” gōng zǐ huàn zhī , shù qǐng wèi wáng , jí bīn kè biàn shì shuō wáng wàn duān 。 wèi wáng wèi qín , zhōng bù tīng gōng zǐ 。 gōng zǐ zì dù zhōng bù néng dé zhī yú wáng , jì bù dú shēng ér lìng zhào wáng , nǎi qǐng bīn kè , yuē chē qí bǎi yú chéng , yù yǐ kè wǎng fù qín jūn , yǔ zhào jù sǐ 。
魏安釐王二十年,秦昭王已破赵长平军,又进兵围邯郸。公子姊为赵惠文王弟平原君夫人,数遗魏王及公子书,请救于魏。魏王使将军晋鄙将十万众救赵。秦王使使者告魏王曰:“吾攻赵旦暮且下,而诸侯敢救者,已拔赵,必移兵先击之。”魏王恐,使人止晋鄙,留军壁邺,名为救赵,实持两端以观望。平原君使者冠盖相属于魏,让魏公子曰:“胜所以自附为婚姻者,以公子之高义,为能急人之困。今邯郸旦暮降秦而魏救不至,安在公子能急人之困也!且公子纵轻胜,弃之降秦,独不怜公子姊邪?”公子患之,数请魏王,及宾客辩士说王万端。魏王畏秦,终不听公子。公子自度终不能得之于王,计不独生而令赵亡,乃请宾客,约车骑百馀乘,欲以客往赴秦军,与赵俱死。
xíng guò yí mén , jiàn hóu shēng , jù gào suǒ yǐ yù sǐ qín jūn zhuàng 。 cí jué ér xíng , hóu shēng yuē :“ gōng zǐ miǎn zhī yǐ , lǎo chén bù néng cóng 。” gōng zǐ háng shù lǐ , xīn bù kuài , yuē :“ wú suǒ yǐ dài hóu shēng zhě bèi yǐ , tiān xià mò bù wén , jīn wú qiě sǐ ér hóu shēng céng wú yī yán bàn cí sòng wǒ , wǒ qǐ yǒu suǒ shī zāi ?” fù yǐn chē huán , wèn hóu shēng 。 hóu shēng xiào yuē :“ chén gù zhī gōng zǐ zhī hái yě 。” yuē :“ gōng zǐ xǐ shì , míng wén tiān xià 。 jīn yǒu nàn , wú tā duān ér yù fù qín jūn , pì ruò yǐ ròu tóu něi hǔ , hé gōng zhī yǒu zāi ? shàng ān shì kè ? rán gōng zǐ yù chén hòu , gōng zǐ wǎng ér chén bù sòng , yǐ shì zhī gōng zǐ hèn zhī fù fǎn yě 。” gōng zǐ zài bài , yīn wèn 。 hóu shēng nǎi píng rén jiān yǔ , yuē :“ yíng wén jìn bǐ zhī bīng fú cháng zài wáng wò nèi , ér rú jī zuì xìng , chū rù wáng wò nèi , lì néng qiè zhī 。 yíng wén rú jī fù wéi rén suǒ shā , rú jī zī zhī sān nián , zì wáng yǐ xià yù qiú bào qí fù chóu , mò néng dé 。 rú jī wéi gōng zǐ qì , gōng zǐ shǐ kè zhǎn qí chóu tóu , jìng jìn rú jī 。 rú jī zhī yù wéi gōng zǐ sǐ , wú suǒ cí , gù wèi yǒu lù ěr 。 gōng zǐ chéng yī kāi kǒu qǐng rú jī , rú jī bì xǔ nuò , zé dé hǔ fú duó jìn bǐ jūn , běi jiù zhào ér xī què qín , cǐ wǔ bà zhī fá yě 。” gōng zǐ cóng qí jì , qǐng rú jī 。 rú jī guǒ dào jìn bǐ bīng fú yǔ gōng zǐ 。 gōng zǐ xíng , hóu shēng yuē :“ jiāng zài wài , zhǔ lìng yǒu suǒ bù shòu , yǐ biàn guó jiā 。 gōng zǐ jí hé fú , ér jìn bǐ bù shòu gōng zǐ bīng ér fù qǐng zhī , shì bì wēi yǐ 。 chén kè tú zhě zhū hài kě yǔ jù , cǐ rén lì shì 。 jìn bǐ tīng , dà shàn ; bù tīng , kě shǐ jī zhī 。” yú shì gōng zǐ qì 。 hóu shēng yuē :“ gōng zǐ wèi sǐ xié ? hé qì yě ?” gōng zǐ yuē :“ jìn bǐ huō jiè sù jiàng , wǎng kǒng bù tīng , bì dāng shā zhī , shì yǐ qì ěr , qǐ wèi sǐ zāi ?” yú shì gōng zǐ qǐng zhū hài 。 zhū hài xiào yuē :“ chén nǎi shì jǐng gǔ dāo tú zhě , ér gōng zǐ qīn shù cún zhī , suǒ yǐ bù bào xiè zhě , yǐ wéi xiǎo lǐ wú suǒ yòng 。 jīn gōng zǐ yǒu jí , cǐ nǎi chén xiào mìng zhī qiū yě 。” suì yǔ gōng zǐ jù 。 gōng zǐ guò xiè hóu shēng 。 hóu shēng yuē :“ chén yí cóng , lǎo bù néng 。 qǐng shù gōng zǐ xíng rì , yǐ zhì jìn bǐ jūn zhī rì , běi xiāng zì jǐng , yǐ sòng gōng zǐ 。” gōng zǐ suì xíng 。
行过夷门,见侯生,具告所以欲死秦军状。辞决而行,侯生曰:“公子勉之矣,老臣不能从。”公子行数里,心不快,曰:“吾所以待侯生者备矣,天下莫不闻,今吾且死而侯生曾无一言半辞送我,我岂有所失哉?”复引车还,问侯生。侯生笑曰:“臣固知公子之还也。”曰:“公子喜士,名闻天下。今有难,无他端而欲赴秦军,譬若以肉投馁虎,何功之有哉?尚安事客?然公子遇臣厚,公子往而臣不送,以是知公子恨之复返也。”公子再拜,因问。侯生乃屏人间语,曰:“嬴闻晋鄙之兵符常在王卧内,而如姬最幸,出入王卧内,力能窃之。嬴闻如姬父为人所杀,如姬资之三年,自王以下欲求报其父仇,莫能得。如姬为公子泣,公子使客斩其仇头,敬进如姬。如姬之欲为公子死,无所辞,顾未有路耳。公子诚一开口请如姬,如姬必许诺,则得虎符夺晋鄙军,北救赵而西却秦,此五霸之伐也。”公子从其计,请如姬。如姬果盗晋鄙兵符与公子。公子行,侯生曰:“将在外,主令有所不受,以便国家。公子即合符,而晋鄙不授公子兵而复请之,事必危矣。臣客屠者朱亥可与俱,此人力士。晋鄙听,大善;不听,可使击之。”于是公子泣。侯生曰:“公子畏死邪?何泣也?”公子曰:“晋鄙嚄唶宿将,往恐不听,必当杀之,是以泣耳,岂畏死哉?”于是公子请朱亥。朱亥笑曰:“臣乃市井鼓刀屠者,而公子亲数存之,所以不报谢者,以为小礼无所用。今公子有急,此乃臣效命之秋也。”遂与公子俱。公子过谢侯生。侯生曰:“臣宜从,老不能。请数公子行日,以至晋鄙军之日,北乡自刭,以送公子。”公子遂行。
zhì yè , jiǎo wèi wáng lìng dài jìn bǐ 。 jìn bǐ hé fú , yí zhī , jǔ shǒu shì gōng zǐ yuē :“ jīn wú yōng shí wàn zhī zhòng , tún yú jìng shàng , guó zhī zhòng rèn , jīn dān chē lái dài zhī , hé rú zāi ?” yù wú tīng 。 zhū hài xiù sì shí jīn tiě chuí , chuí shā jìn bǐ , gōng zǐ suì jiāng jìn bǐ jūn 。 lè bīng xià lìng jūn zhōng yuē :“ fù zǐ jù zài jūn zhōng , fù guī ; xiōng dì jù zài jūn zhōng , xiōng guī ; dú zǐ wú xiōng dì , guī yǎng 。” dé xuǎn bīng bā wàn rén , jìn bīng jī qín jūn 。 qín jūn jiě qù , suì jiù hán dān , cún zhào 。 zhào wáng jí píng yuán jūn zì yíng gōng zǐ yú jiè , píng yuán jūn fù lán shǐ wéi gōng zǐ xiān yǐn 。 zhào wáng zài bài yuē :“ zì gǔ xián rén wèi yǒu jí gōng zǐ zhě yě 。” dāng cǐ zhī shí , píng yuán jūn bù gǎn zì bǐ yú rén 。 gōng zǐ yǔ hóu shēng jué , zhì jūn , hóu shēng guǒ běi xiāng zì jǐng 。
至邺,矫魏王令代晋鄙。晋鄙合符,疑之,举手视公子曰:“今吾拥十万之众,屯于境上,国之重任,今单车来代之,何如哉?”欲无听。朱亥袖四十斤铁椎,椎杀晋鄙,公子遂将晋鄙军。勒兵下令军中曰:“父子俱在军中,父归;兄弟俱在军中,兄归;独子无兄弟,归养。”得选兵八万人,进兵击秦军。秦军解去,遂救邯郸,存赵。赵王及平原君自迎公子于界,平原君负韊矢为公子先引。赵王再拜曰:“自古贤人未有及公子者也。”当此之时,平原君不敢自比于人。公子与侯生决,至军,侯生果北乡自刭。
wèi wáng nù gōng zǐ zhī dào qí bīng fú , jiǎo shā jìn bǐ , gōng zǐ yì zì zhī yě 。 yǐ què qín cún zhào , shǐ jiāng jiāng qí jūn guī wèi , ér gōng zǐ dú yǔ kè liú zhào 。 zhào xiào chéng wáng dé gōng zǐ zhī jiǎo duó jìn bǐ bīng ér cún zhào , nǎi yǔ píng yuán jūn jì , yǐ wǔ chéng fēng gōng zǐ 。 gōng zǐ wén zhī , yì jiāo jīn ér yǒu zì gōng zhī sè 。 kè yǒu shuō gōng zǐ yuē :“ wù yǒu bù kě wàng , huò yǒu bù kě bù wàng 。 fū rén yǒu dé yú gōng zǐ , gōng zǐ bù kě wàng yě ; gōng zǐ yǒu dé yú rén , yuàn gōng zǐ wàng zhī yě 。 qiě jiǎo wèi wáng lìng , duó jìn bǐ bīng yǐ jiù zhào , yú zhào zé yǒu gōng yǐ , yú wèi zé wèi wéi zhōng chén yě 。 gōng zǐ nǎi zì jiāo ér gōng zhī , qiè wéi gōng zǐ bù qǔ yě 。” yú shì gōng zǐ lì zì zé , sì ruò wú suǒ róng zhě 。 zhào wáng sào chú zì yíng , zhí zhǔ rén zhī lǐ , yǐn gōng zǐ jiù xī jiē 。 gōng zǐ cè xíng cí ràng , cóng dōng jiē shàng 。 zì yán zuì guò , yǐ fù yú wèi , wú gōng yú zhào 。 zhào wáng shì jiǔ zhì mù , kǒu bù rěn xiàn wǔ chéng , yǐ gōng zǐ tuì ràng yě 。 gōng zǐ jìng liú zhào 。 zhào wáng yǐ hào wéi gōng zǐ tāng mù yì , wèi yì fù yǐ xìn líng fèng gōng zǐ 。 gōng zǐ liú zhào 。 gōng zǐ wén zhào yǒu chǔ shì máo gōng cáng yú bó tú , xuē gōng cáng yú mài jiāng jiā , gōng zǐ yù jiàn liǎng rén , liǎng rén zì nì bù kěn jiàn gōng zǐ 。 gōng zǐ wén suǒ zài , nǎi jiān bù wǎng cóng cǐ liǎng rén yóu , shèn huān 。 píng yuán jūn wén zhī , wèi qí fū rén yuē :“ shǐ wú wén fū rén dì gōng zǐ tiān xià wú shuāng , jīn wú wén zhī , nǎi wàng cóng bó tú mài jiāng zhě yóu , gōng zǐ wàng rén ěr 。” fū rén yǐ gào gōng zǐ 。 gōng zǐ nǎi xiè fū rén qù , yuē :“ shǐ wú wén píng yuán jūn xián , gù fù wèi wáng ér jiù zhào , yǐ chēng píng yuán jūn 。 píng yuán jūn zhī yóu , tú háo jǔ ěr , bù qiú shì yě 。 wú jì zì zài dà liáng shí , cháng wén cǐ liǎng rén xián , zhì zhào , kǒng bù de jiàn 。 yǐ wú jì cóng zhī yóu , shàng kǒng qí bù wǒ yù yě , jīn píng yuán jūn nǎi yǐ wéi xiū , qí bù zú cóng yóu 。” nǎi zhuāng wéi qù 。 fū rén jù yǐ yǔ píng yuán jūn 。 píng yuán jūn nǎi miǎn guān xiè , gù liú gōng zǐ 。 píng yuán jūn mén xià wén zhī , bàn qù píng yuán jūn guī gōng zǐ , tiān xià shì fù wǎng guī gōng zǐ , gōng zǐ qīng píng yuán jūn kè 。 gōng zǐ liú zhào shí nián bù guī 。 qín wén gōng zǐ zài zhào , rì yè chū bīng dōng fá wèi 。 wèi wáng huàn zhī , shǐ shǐ wǎng qǐng gōng zǐ 。 gōng zǐ kǒng qí nù zhī , nǎi jiè mén xià :“ yǒu gǎn wéi wèi wáng shǐ tōng zhě , sǐ 。” bīn kè jiē bèi wèi zhī zhào , mò gǎn quàn gōng zǐ guī 。 máo gōng 、 xuē gōng liǎng rén wǎng jiàn gōng zǐ yuē :“ gōng zǐ suǒ yǐ zhòng yú zhào , míng wén zhū hóu zhě , tú yǐ yǒu wèi yě 。 jīn qín gōng wèi , wèi jí ér gōng zǐ bù xù , shǐ qín pò dà liáng ér yí xiān wáng zhī zōng miào , gōng zǐ dāng hé miàn mù lì tiān xià hū ?” yǔ wèi jí zú , gōng zǐ lì biàn sè , gào chē qù jià guī jiù wèi 。 wèi wáng jiàn gōng zǐ , xiāng yǔ qì , ér yǐ shàng jiāng jūn yìn shòu gōng zǐ , gōng zǐ suì jiāng 。 wèi ān lí wáng sān shí nián , gōng zǐ shǐ shǐ biàn gào zhū hóu 。 zhū hóu wén gōng zǐ jiāng , gè qiǎn jiàng jiàng bīng jiù wèi 。 gōng zǐ lǜ wǔ guó zhī bīng pò qín jūn yú hé wài , zǒu méng ào 。 suì chéng shèng zhú qín jūn zhì hán gǔ guān , yì qín bīng , qín bīng bù gǎn chū 。 dāng shì shí , gōng zǐ wēi zhèn tiān xià , zhū hóu zhī kè jìn bīng fǎ , gōng zǐ jiē míng zhī , gù shì sú chēng wèi gōng zǐ bīng fǎ 。 qín wáng huàn zhī , nǎi xíng jīn wàn jīn yú wèi , qiú jìn bǐ kè , lìng huǐ gōng zǐ yú wèi wáng yuē :“ gōng zǐ wáng zài wài shí nián yǐ , jīn wéi wèi jiāng , zhū hóu jiāng jiē shǔ , zhū hóu tú wén wèi gōng zǐ , bù wén wèi wáng 。 gōng zǐ yì yù yīn cǐ shí dìng nán miàn ér wáng , zhū hóu wèi gōng zǐ zhī wēi , fāng yù gòng lì zhī 。” qín shù shǐ fǎn jiān , wěi hè gōng zǐ de lì wéi wèi wáng wèi yě 。 wèi wáng rì wén qí huǐ , bù néng bù xìn , hòu guǒ shǐ rén dài gōng zǐ jiāng 。 gōng zǐ zì zhī zài yǐ huǐ fèi , nǎi xiè bìng bù cháo , yǔ bīn kè wéi cháng yè yǐn , yǐn chún jiǔ , duō jìn fù nǚ 。 rì yè wéi lè yǐn zhě sì suì , jìng bìng jiǔ ér zú 。 qí suì , wèi ān lí wáng yì hōng 。 qín wén gōng zǐ sǐ , shǐ méng ào gōng wèi , bá èr shí chéng , chū zhì dōng jùn 。 qí hòu qín shāo cán shí wèi , shí bā suì ér lǔ wèi wáng , tú dà liáng 。
魏王怒公子之盗其兵符,矫杀晋鄙,公子亦自知也。已却秦存赵,使将将其军归魏,而公子独与客留赵。赵孝成王德公子之矫夺晋鄙兵而存赵,乃与平原君计,以五城封公子。公子闻之,意骄矜而有自功之色。客有说公子曰:“物有不可忘,或有不可不忘。夫人有德于公子,公子不可忘也;公子有德于人,愿公子忘之也。且矫魏王令,夺晋鄙兵以救赵,于赵则有功矣,于魏则未为忠臣也。公子乃自骄而功之,窃为公子不取也。”于是公子立自责,似若无所容者。赵王埽除自迎,执主人之礼,引公子就西阶。公子侧行辞让,从东阶上。自言罪过,以负于魏,无功于赵。赵王侍酒至暮,口不忍献五城,以公子退让也。公子竟留赵。赵王以鄗为公子汤沐邑,魏亦复以信陵奉公子。公子留赵。公子闻赵有处士毛公藏于博徒,薛公藏于卖浆家,公子欲见两人,两人自匿不肯见公子。公子闻所在,乃间步往从此两人游,甚欢。平原君闻之,谓其夫人曰:“始吾闻夫人弟公子天下无双,今吾闻之,乃妄从博徒卖浆者游,公子妄人耳。”夫人以告公子。公子乃谢夫人去,曰:“始吾闻平原君贤,故负魏王而救赵,以称平原君。平原君之游,徒豪举耳,不求士也。无忌自在大梁时,常闻此两人贤,至赵,恐不得见。以无忌从之游,尚恐其不我欲也,今平原君乃以为羞,其不足从游。”乃装为去。夫人具以语平原君。平原君乃免冠谢,固留公子。平原君门下闻之,半去平原君归公子,天下士复往归公子,公子倾平原君客。公子留赵十年不归。秦闻公子在赵,日夜出兵东伐魏。魏王患之,使使往请公子。公子恐其怒之,乃诫门下:“有敢为魏王使通者,死。”宾客皆背魏之赵,莫敢劝公子归。毛公、薛公两人往见公子曰:“公子所以重于赵,名闻诸侯者,徒以有魏也。今秦攻魏,魏急而公子不恤,使秦破大梁而夷先王之宗庙,公子当何面目立天下乎?”语未及卒,公子立变色,告车趣驾归救魏。魏王见公子,相与泣,而以上将军印授公子,公子遂将。魏安釐王三十年,公子使使遍告诸侯。诸侯闻公子将,各遣将将兵救魏。公子率五国之兵破秦军于河外,走蒙骜。遂乘胜逐秦军至函谷关,抑秦兵,秦兵不敢出。当是时,公子威振天下,诸侯之客进兵法,公子皆名之,故世俗称魏公子兵法。秦王患之,乃行金万斤于魏,求晋鄙客,令毁公子于魏王曰:“公子亡在外十年矣,今为魏将,诸侯将皆属,诸侯徒闻魏公子,不闻魏王。公子亦欲因此时定南面而王,诸侯畏公子之威,方欲共立之。”秦数使反间,伪贺公子得立为魏王未也。魏王日闻其毁,不能不信,后果使人代公子将。公子自知再以毁废,乃谢病不朝,与宾客为长夜饮,饮醇酒,多近妇女。日夜为乐饮者四岁,竟病酒而卒。其岁,魏安釐王亦薨。秦闻公子死,使蒙骜攻魏,拔二十城,初置东郡。其后秦稍蚕食魏,十八岁而虏魏王,屠大梁。
gāo zǔ shǐ wēi shǎo shí , shù wén gōng zǐ xián 。 jí jí tiān zǐ wèi , měi guò dà liáng , cháng cí gōng zǐ 。 gāo zǔ shí èr nián , cóng jī qíng bù huán , wèi gōng zǐ zhì shǒu zhǒng wǔ jiā , shì shì suì yǐ sì shí fèng cí gōng zǐ 。
高祖始微少时,数闻公子贤。及即天子位,每过大梁,常祠公子。高祖十二年,从击黥布还,为公子置守冢五家,世世岁以四时奉祠公子。
tài shǐ gōng yuē : wú guò dà liáng zhī xū , qiú wèn qí suǒ wèi yí mén 。 yí mén zhě , chéng zhī dōng mén yě 。 tiān xià zhū gōng zǐ yì yǒu xǐ shì zhě yǐ , rán xìn líng jūn zhī jiē yán xué yǐn zhě , bù chǐ xià jiāo , yǒu yǐ yě 。 míng guàn zhū hóu , bù xū ěr 。 gāo zǔ měi guò zhī ér lìng mín fèng cí bù jué yě 。
太史公曰:吾过大梁之墟,求问其所谓夷门。夷门者,城之东门也。天下诸公子亦有喜士者矣,然信陵君之接岩穴隐者,不耻下交,有以也。名冠诸侯,不虚耳。高祖每过之而令民奉祠不绝也。
上一篇:陶侃惜谷拼音版本 陶侃惜谷文言文注音版
下一篇:贾人食言文言文拼音版