文心雕龙辨骚原文拼音版
文心雕龙辨骚原文拼音版
文心雕龙辨骚注音版
《 biàn sāo 》
《辨骚》
zì 《 fēng 》、《 yǎ 》 qǐn shēng , mò huò chōu xù , qí wén yù qǐ , qí 《 lí sāo 》 zāi ! gù yǐ xuān zhù shī rén zhī hòu , fèn fēi cí jiā zhī qián , qǐ qù shèng zhī wèi yuǎn , ér chǔ rén zhī duō cái hū ! xī hàn wǔ ài 《 sāo 》, ér huái nán zuò 《 chuán 》, yǐ wéi :“《 guó fēng 》 hào sè ér bù yín ,《 xiǎo yǎ 》 yuàn fěi ér bù luàn , ruò 《 lí sāo 》 zhě , kě wèi jiān zhī 。 chán tuì huì zhuó zhī zhōng , fú yóu chén āi zhī wài , jiào rán niè ér bù zī , suī yǔ rì yuè zhēng guāng kě yě 。” bān gù yǐ wéi ∶“ lù cái yáng jǐ , fèn duì chén jiāng 。 yì jiāo èr yáo , yǔ zuǒ shì bù hé ; kūn lún xuán pǔ , fēi 《 jīng 》 yì suǒ zǎi 。 rán qí wén cí lì yǎ , wèi cí fù zhī zōng , suī fēi míng zhé , kě wèi miào cái 。” wáng yì yǐ wéi ∶“ shī rén tí ěr , qū yuán wǎn shùn 。《 lí sāo 》 zhī wén , yī 《 jīng 》 lì yì 。 sì qiú chéng yī , zé shí chéng liù lóng ; kūn lún liú shā , zé 《 yǔ gòng 》 fū tǔ 。 míng rú cí fù , mò bù nǐ qí yí biǎo , suǒ wèi ‘ jīn xiāng yù zhì , bǎi shì wú pǐ ’ zhě yě 。” jí hàn xuān jiē tàn , yǐ wéi “ jiē hé jīng shù ”。 yáng xióng fěng wèi , yì yán “ tǐ tóng shī yǎ ”。 sì jiā jǔ yǐ fāng jīng , ér mèng jiān wèi bù hé zhuàn , bāo biǎn rèn shēng , yì yáng guò shí , kě wèi jiàn ér fú jīng , wán ér wèi hé zhě yě 。
自《风》、《雅》寝声,莫或抽绪,奇文郁起,其《离骚》哉!固已轩翥诗人之后,奋飞辞家之前,岂去圣之未远,而楚人之多才乎!昔汉武爱《骚》,而淮南作《传》,以为:“《国风》好色而不淫,《小雅》怨诽而不乱,若《离骚》者,可谓兼之。蝉蜕秽浊之中,浮游尘埃之外,皭然涅而不缁,虽与日月争光可也。”班固以为∶“露才扬己,忿怼沉江。羿浇二姚,与左氏不合;昆仑悬圃,非《经》义所载。然其文辞丽雅,为词赋之宗,虽非明哲,可谓妙才。”王逸以为∶“诗人提耳,屈原婉顺。《离骚》之文,依《经》立义。驷虬乘鹥,则时乘六龙;昆仑流沙,则《禹贡》敷土。名儒辞赋,莫不拟其仪表,所谓‘金相玉质,百世无匹’者也。”及汉宣嗟叹,以为“皆合经术”。扬雄讽味,亦言“体同诗雅”。四家举以方经,而孟坚谓不合传,褒贬任声,抑扬过实,可谓鉴而弗精,玩而未核者也。
jiāng hé qí lùn , bì zhēng yán yān 。 gù qí chén yáo shùn zhī gěng jiè , chēng yǔ tāng zhī zhī jìng , diǎn gào zhī tǐ yě ; jī jié zhòu zhī chāng pī , shāng yì jiāo zhī diān yǔn , guī fěng zhī zhǐ yě ; qiú lóng yǐ yù jūn zǐ , yún ní yǐ pì chán yé , bǐ xīng zhī yì yě ; měi yī gù ér yǎn tì , tàn jūn mén zhī jiǔ chóng , zhōng shù zhī cí yě : guān zī sì shì , tóng yú 《 fēng 》、《 yǎ 》 zhě yě 。 zhì yú tuō yún lóng , shuō yū guài , fēng lóng qiú mì fēi , zhèn niǎo méi sōng nǚ , guǐ yì zhī cí yě ; kāng huí qīng dì , yí yì bì rì , mù fū jiǔ shǒu , tǔ bó sān mù , jué guài zhī tán yě ; yī péng xián zhī yí zé , cóng zi xū yǐ zì shì , juàn xiá zhī zhì yě ; shì nǚ zá zuò , luàn ér bù fēn , zhǐ yǐ wéi lè , yú jiǔ bù fèi , chén miǎn rì yè , jǔ yǐ wéi huān , huāng yín zhī yì yě : zhāi cǐ sì shì , yì hū jīng diǎn zhě yě 。
将核其论,必征言焉。故其陈尧舜之耿介,称禹汤之祗敬,典诰之体也;讥桀纣之猖披,伤羿浇之颠陨,规讽之旨也;虬龙以喻君子,云蜺以譬谗邪,比兴之义也;每一顾而掩涕,叹君门之九重,忠恕之辞也:观兹四事,同于《风》、《雅》者也。至于托云龙,说迂怪,丰隆求宓妃,鸩鸟媒娀女,诡异之辞也;康回倾地,夷羿彃日,木夫九首,土伯三目,谲怪之谈也;依彭咸之遗则,从子胥以自适,狷狭之志也;士女杂坐,乱而不分,指以为乐,娱酒不废,沉湎日夜,举以为欢,荒淫之意也:摘此四事,异乎经典者也。
gù lùn qí diǎn gào zé rú bǐ , yǔ qí kuā dàn zé rú cǐ 。 gù zhī 《 chǔ cí 》 zhě , tǐ xiàn yú sān dài , ér fēng zá yú zhàn guó , nǎi 《 yǎ 》、《 sòng 》 zhī bó tú , ér cí fù zhī yīng jié yě 。 guān qí gǔ gěng suǒ shù , jī fū suǒ fù , suī qǔ róng 《 jīng 》 zhǐ , yì zì zhù wěi cí 。 gù 《 sāo jīng 》、《 jiǔ zhāng 》, lǎng lì yǐ āi zhì ;《 jiǔ gē 》、《 jiǔ biàn 》, qǐ mí yǐ shāng qíng ;《 yuǎn yóu 》、《 tiān wèn 》, guī guǐ ér huì qiǎo ;《 zhāo hún 》、《 dà zhāo 》, yào yàn ér cǎi shēn huá ;《 bǔ jū 》 biāo fàng yán zhī zhì ,《 yú fǔ 》 jì dú wǎng zhī cái 。 gù néng qì wǎng lì gǔ , cí lái qiè jīn , jīng cǎi jué yàn , nán yǔ bìng néng yǐ 。
故论其典诰则如彼,语其夸诞则如此。固知《楚辞》者,体宪于三代,而风杂于战国,乃《雅》、《颂》之博徒,而词赋之英杰也。观其骨鲠所树,肌肤所附,虽取熔《经》旨,亦自铸伟辞。故《骚经》、《九章》,朗丽以哀志;《九歌》、《九辩》,绮靡以伤情;《远游》、《天问》,瑰诡而慧巧;《招魂》、《大招》,耀艳而采深华;《卜居》标放言之致,《渔父》寄独往之才。故能气往轹古,辞来切今,惊采绝艳,难与并能矣。
zì 《 jiǔ huái 》 yǐ xià , jù niè qí jì , ér qū sòng yì bù , mò zhī néng zhuī 。 gù qí xù qíng yuàn , zé yù yī ér yì gǎn ; shù lí jū , zé chuàng yàng ér nán huái ; lùn shān shuǐ , zé xún shēng ér dé mào ; yán jié hóu , zé pī wén ér jiàn shí 。 shì yǐ méi jiǎ zhuī fēng yǐ rù lì , mǎ yáng yán bō ér dé qí , qí yī bèi cí rén , fēi yī dài yě 。 gù cái gāo zhě wǎn qí hóng cái , zhōng qiǎo zhě liè qí yàn cí , yín fěng zhě xián qí shān chuān , tóng méng zhě shí qí xiāng cǎo 。 ruò néng píng shì yǐ yǐ 《 yǎ 》、《 sòng 》, xuán pèi yǐ yù chǔ piān , zhuó qí ér bù shī qí zhēn , wán huá ér bù zhuì qí shí , zé gù pàn kě yǐ qū cí lì , kài tuò kě yǐ qióng wén zhì , yì bù fù qǐ líng yú zhǎng qīng , jiǎ chǒng yú zǐ yuān yǐ 。
自《九怀》以下,遽蹑其迹,而屈宋逸步,莫之能追。故其叙情怨,则郁伊而易感;述离居,则怆怏而难怀;论山水,则循声而得貌;言节侯,则披文而见时。是以枚贾追风以入丽,马扬沿波而得奇,其衣被词人,非一代也。故才高者菀其鸿裁,中巧者猎其艳辞,吟讽者衔其山川,童蒙者拾其香草。若能凭轼以倚《雅》、《颂》,悬辔以驭楚篇,酌奇而不失其贞,玩华而不坠其实,则顾盼可以驱辞力,欬唾可以穷文致,亦不复乞灵于长卿,假宠于子渊矣。
zàn yuē ∶
赞曰∶
bù yǒu qū yuán , qǐ jiàn lí sāo 。 jīng cái fēng yì , zhuàng zhì yān gāo 。
不有屈原,岂见离骚。惊才风逸,壮志烟高。
shān chuān wú jí , qíng lǐ shí láo , jīn xiāng yù shì , yàn yì zī háo 。
山川无极,情理实劳,金相玉式,艳溢锱毫。
延伸阅读:文心雕龙辨骚原文及译文
上一篇:文心雕龙正纬原文拼音版
下一篇:文心雕龙明诗原文注音版